பதினெட்டாம் படி சொல்லும் பாடம்:
பதினெட்டு படிகள் கொண்ட வகையில் சபரிமலை கோயில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. அதுவும் தத்துவ விளக்கம் கொண்டது. மனிதனிடம் உள்ள தவறான குணங்களை காட்டவே அப்படி அமைக்கப்பட்டுள்ளன. புறக்காரணங்கள் ஐந்து வகைப்படும். அவை மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி என்பதாகும். அககாரணங்கள் நான்கு வகைப்படும். அவை மனம், புத்தி, சித்தி, அகங்காரம் ஆகும். இதில் மனம் சில சலனங்களுக்கு உட்படுகிறது. அவை கோபம், காமம், குரோதம், மதம், மாச்சரியம், லோபம் என்ற ஆறு குணங்கள் உடையது. அடுத்தது ஞானம். முன்பு குறிப்பிட்ட தீய குணங்கள் நீக்கிவிட்டால் ஞானம் தோன்றும். அடுத்து சத்தியம். அதுதான் நிறைவு. அதற்குபிறகு சுவாமி ஐயப்பனோடு நாம் இணைந்து விடலாம்.
காமம்: பற்று உண்டானால் பாசம், மோகம் ஏற்படுகிறது. இதனால் நமக்கு துன்பமே ஏற்படுகிறது.
குரோதம்: ஆத்திரம் எனப்படும் கோபமே அழிவுக்கு காரணமாகிறது.
மதம்: வெறி வளர்ப்பதால் ஆண்டவனே நம்மை வெறுத்து விடுவார்.
லோபம்: பேராசை ஏற்படுத்தி ஆண்டனை அடைய முடியாமல் செய்யும்.
சாத்வீகம்: எதையும் எண்ணாது கர்மம் செய்தல்.
அகந்தை: என்னால்தான் என்று எண்ணி இல்லாமல் போகும்.
டம்பம்: பெருமை பேசியே நான் எனும் சிந்தனையை வளர்க்கலாகாது.
ராஜஸம்: அகங்காரம் எனும் அசுர குணம்.
தாமஸம்: அற்பத்தனமான புத்தியை பற்றி கொண்டிருப்பது.
ஞானம்: பிறவி துன்பத்தில் இருந்து விடுதலை பெறுதல்.
மனம்: இறைவனை சதா நினைக்க வேண்டும்.
அஞ்ஞானம்: உண்மை பொருளை அறியாமல் இருப்பது.
கண்: இறைவனை காண துடிப்பது.
காது: பரநாதத்தை கேட்டு பரவசமடைவதற்கு.
மூக்கு: ஆண்டவனின் சந்நதி வாசத்தை உணர்தல்.
நாக்கு: கடினவார்த்தை பேசாது இருத்தல், புறங்கூறாது இருத்தல்.
மெய்: ஞானம் எனும் மெய்யை உணர்தல்.
காமம்: பற்று உண்டானால் பாசம், மோகம் ஏற்படுகிறது. இதனால் நமக்கு துன்பமே ஏற்படுகிறது.
குரோதம்: ஆத்திரம் எனப்படும் கோபமே அழிவுக்கு காரணமாகிறது.
மதம்: வெறி வளர்ப்பதால் ஆண்டவனே நம்மை வெறுத்து விடுவார்.
லோபம்: பேராசை ஏற்படுத்தி ஆண்டனை அடைய முடியாமல் செய்யும்.
சாத்வீகம்: எதையும் எண்ணாது கர்மம் செய்தல்.
அகந்தை: என்னால்தான் என்று எண்ணி இல்லாமல் போகும்.
டம்பம்: பெருமை பேசியே நான் எனும் சிந்தனையை வளர்க்கலாகாது.
ராஜஸம்: அகங்காரம் எனும் அசுர குணம்.
தாமஸம்: அற்பத்தனமான புத்தியை பற்றி கொண்டிருப்பது.
ஞானம்: பிறவி துன்பத்தில் இருந்து விடுதலை பெறுதல்.
மனம்: இறைவனை சதா நினைக்க வேண்டும்.
அஞ்ஞானம்: உண்மை பொருளை அறியாமல் இருப்பது.
கண்: இறைவனை காண துடிப்பது.
காது: பரநாதத்தை கேட்டு பரவசமடைவதற்கு.
மூக்கு: ஆண்டவனின் சந்நதி வாசத்தை உணர்தல்.
நாக்கு: கடினவார்த்தை பேசாது இருத்தல், புறங்கூறாது இருத்தல்.
மெய்: ஞானம் எனும் மெய்யை உணர்தல்.
சத்தியம். அதுதான் நிறைவு. அதற்குபிறகு சுவாமி ஐயப்பனோடு நாம் இணைந்து விடலாம்.
No comments:
Post a Comment