PANVEL BALAGAR

காற்றில் கலந்த உன் நாமம் 
ஊற்றிடுதே பெருமின்பம் எம் செவியில்

தினம் தினம் உன் உருவம் மனதில் உவகை கொள்ளுதே

சரஸ்வதியுடன் நீ இருக்க

சங்கரன் மைந்தன் நீ சங்கடங்கள் தீர்பாய்

குரு செய்யும் அர்ச்சனையில்

கும்பமாய் நீ உயர்ந்து நிற்க

வாணி சரஸ்வதி வாகையுடன் அமர்ந்திட்ட

காட்சியை காண்கையிலே
உள்ளம் உவகை கொள்ளுதே
சேற்றில் முளைத்த செந்தாமரையும்
உந்தன் சேவடி அழகைச் சொல்லி நிற்க
சாற்றும் பாக்களெல்லாம் உன் புகழைப் பாடி நிற்க 
மாற்றங்கள் வந்தன வாழ்வில் உன் பேரருளாலே
கூற்றான கூற்றுவனும் உன் ஆணை பணிந்து நிற்க
ஈற்றிங்கு பாவி நானும் உன்னடி சேர்வேனா

பன்வேல் நீ இருந்து பாங்குடனே இருக்க காண

ஆயிரம் கண் வேண்டுமையா என் ஆசையும் தீர்ந்திடுமோ