PANVEL BALAGAR

பனிக்கின்ற கண்களில்
ஜெனிக்கின்ற உருவம் உனதே
நினைக்கின்ற போதிலே
எதிர்படும் முகமும் உனதே
அணைக்கின்ற பாங்கினில்
உதவிடும் கரமுமுனதே
துணிவினைத் தந்து
துயர் துடைக்கின்ற அருளுமுனதே

மணி குருசுவாமி கைகளால்

மலர்களில் உறைந்து மணப்பதும் உனதே
மணி ஒலிக்கின்ற நாதமாய்
செவி வழி இனிக்கின்ற நாமம் உனதே
பணிவை போதிக்கும் குருவினை தனது
அகம் குளிர்கின்ற சினேகம் அனைத்தும் உனதே
பசி வந்திட்ட போதிலே 
சுவை தந்திட்ட தாயும் நீயே
பயிர் வளர்ந்திடப் பெய்யும்
அருள் மழையும் நீயே

தினம் இருவேளை தரிசனம் தந்து

திகட்டாத தீந்தமிழமுதம் போல
உடல் கூட்டுக்குள் அகப்பட்ட
துடிக்கின்ற ஜீவனை
மீட்கின்ற திருவும் நீயே
என் பாவங்கள் போக்கியே
எனை ஆளவந்த சற்குருவும் நீயே

எனது குருவின் குருவே போற்றி போற்றி