PANVEL BALAGAR

மண்ணிலுள்ளோர் உய்யவென்று
விண்ணகத்தில் இருந்து வந்து
எண்ணமெல்லாம் அடியவர்க்காக
கண்ணிலே காருண்யம் காட்டுகின்ற
புண்ணியா நீயல்லால் வேறு குருவுண்டோ

கண்களைப் போல எமைக் காக்கின்ற

மணியான குருவினை தந்திட்டாய்
விண்ணவரும் கூடி வாழ்த்தும் மாணிக்கமே

தாய் போல் அரவணைத்து அருளெனும்

அமுதூட்டி மனக்காயங்கள் ஆற்றி இனிமேல்

வாராவண்ணம் தேற்றி
நோய் வந்தால் உடனிருந்து அன்னையாகி
வாய்மை பேச வைத்து உயர் பண்புகள் கூட்டுவித்து

தேய்வதகற்றி வளர்ச்சியை எமதாக்கி
தூய்மையை சிந்தனையில் விதைத்த
மாயவன் சாயலே மணிகண்ட மாணிக்கமே

வேதங்கள் சொல் மெய்ப்பொருளே

பாதம் பணிந்தோம் பாவம் தொலைந்திட
காத தூரம் சென்றாலும் கண்ணின் மணியாய்க் காத்திடுவீர் 
நீ தரும் நிம்மதி நான் வேறெங்கும் கண்டதில்லை
பா தந்தேன் பன்வேல் வந்து பணிந்தேற்றினேன்

காவல் தெய்வமே உன் கடைக்கண் வீச்சுக்காய் ஏங்கும்
பாவிகளை மன்னித்தருளும் அய்யனே  மாணிக்கமே